رابطه سرمایه اجتماعی و سرمایه روان شناختی با نقش میانجی خودکارامدی در دبیران تربیت بدنی

هدف پژوهش حاضر، پیش بینی و مدل یابی سرمایه اجتماعی براساس مؤلفه های سرمایه روان شناختی در دبیران ورزش بوده است. جامعه آماری پژوهش، کلیه دبیران تربیت بدنی شهر قزوین بودند (270=n) که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نامتناسب و با استفاده از حداقل حجم نمونه در پژوهش های مدل یابی، 120 نفر به عنوان نمونۀ پژوهش انتخاب شدند. روش اجرای این پژوهش، همبستگی از نوع مدلسازی معادلات ساختاری (تحلیل مسیر) بود. ابزار گردآوری داده ها، پرسشنامه سرمایه روان شناختی لوتانز (2007) و سرمایه اجتماعی خداداد و همکاران (1389) بود که روایی صوری و محتوایی آن را استادان متخصص تأیید کردند و پایایی ابزار از طریق ضریب آلفای کرونباخ برای پرسشنامه روان شناختی 0/78=α و برای سرمایه اجتماعی 0/90=α به دست آمد. نتایج به دست آمده، حمایت کننده روابط ساختاری مفروض است که به طور کلی نشان داد مؤلفه های امیدواری، خودکارامدی و تاب آوری به طور مستقیم، و خوش بینی به طور غیرمستقیم و با میانجی گری امیدواری، خودکارامدی و تاب آوری، بر سرمایه اجتماعی تأثیر می نهند. مؤلفۀ امیدواری نیز می تواند به طور غیرمستقیم از طریق میانجی گری خودکارامدی بر سرمایه اجتماعی اثر بگذارد و مؤلفۀ خوش بینی و تاب آوری، اثر و ارتباط معناداری با خودکارامدی که دارای بیشترین اثر بر سرمایه اجتماعی است، ندارند.